İkinci Meşrutiyet Dönemi, Osmanlı İmparatorluğu'nda 1908 ve 1918 yılları arasında yaşanan siyasal ve toplumsal dönüşümleri kapsar. Bu dönem, 1908'de II. Abdülhamid'in anayasayı yeniden yürürlüğe koyması ve meşrutiyeti ilan etmesiyle başlar. Siyasal hayatta çok partili bir yapı ortaya çıkmış, farklı siyasi partiler ve cemiyetler etkinlik göstermeye başlamıştır. İttihat ve Terakki Cemiyeti bu dönemin en güçlü siyasi hareketi olarak öne çıkar. Parlamento, Osmanlı toplumunun farklı kesimlerini temsil eden milletvekilleriyle dolup taşar ve canlı tartışmalara sahne olur. Ancak, I. Dünya Savaşı'nın getirdiği zorluklar ve siyasi çalkantılar, bu dönemi karmaşıklaştırır ve 1918'de İmparatorluk'un savaşta yenilgiye uğramasıyla İkinci Meşrutiyet sona erer.